WAKACJE DLA DZIECI
W SERCU LASU

DOM POD NUMEREM SIÓDMYM

Dom pod numerem siódmym, według ustnego przekazu prawnuczka ówczesnych budowniczych, zbudowano około 1848 roku. Niemal dwustuletnie gospodarstwo wymaga dużo troski, ale odwzajemnia się nam na swój milczący sposób. Jest schronieniem przed złą aurą (dla nas, psów, kotów, ptaków, owadów, nietoperzy, kun i kto wie, kto tam jeszcze z nami pomieszkuje) i doskonałą bazą wypadową do lasu i nad jeziora,  a gdy przyjeżdżają dzieci bywa też portalem pomiędzy wymiarami. Granica oddzielająca nasze podwórko od lasu jest umowna. Podwórko przechodzi łagodnie w łąkę, na której pasą się konie, a ta w las ciągnący się kilometrami we wszystkich kierunkach, w którym urzędowy podział na prostokątne "oddziały" poprzecinany jest dawnymi drogami, prowadzącymi w najpiękniejsze, nieuporządkowane i bardzo tajemnicze miejsca. 

W 2022 roku obok domu wyrósł nam drugi, trochę mniejszy domek, z którego dzieci mają z pietrowych łóżek panoramę na pastwisko z kucykami. Te dzieci, którym uda się nie zasnąć po trzecim rozdziale "Pup, ogonków i kuperków" mają dużą szansę doczekać się sarenek i borsuków, które pod osłoną nocy z niezbadanej jak dotąd przyczyny zakradają się nam na podwórko i buszują w trawie, mimo że wydawałoby się, że równie bujną mają po "swojej" stronie ogrodzenia. Nad tarasem palą się lampki, a wokół nich śmigają lotem koszącym nietoperze, które napełniwszy brzuszki pod sam korek wlatują pod dach przez szczyt ściany w starym domostwie i tam sobie - tak sobie wyobrażamy - wiszą błogo uśmiechnięte uszami w dół.